2. നിക്കോളാസ്‌ വിൽഹെം എഴുതുന്നു:
തിരിച്ചുവരാത്ത സൂര്യന്മാര്‍ക്ക്‌ വേണ്ടി

“വരയ്ക്കാന്‍ മാത്രമാണ്‌ ഞാന്‍ ജീവിക്കുന്നത്‌; എനിക്കതിനേ കഴിയൂ” - വാന്‍ഗോഗ്‌ ഒരു സുഹൃത്തിനെഴുതി. വാന്‍ഗോഗ്‌ മരിച്ചിട്ട്‌ മൂന്ന്‌ ദിവസമേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അദ്ദേഹത്തെ അറിയുന്ന പലരും ഇപ്പോള്‍ ധാരാളം വിശേഷങ്ങള്‍ പറയുന്നുണ്ട്‌. എല്ലാവരും കഴിഞ്ഞതെല്ലാം തിരുത്തിപ്പറയുകയാണ്‌. ചെവിയറ്റ്‌ ആശുപത്രിയില്‍ കഴിഞ്ഞ അദ്ദേഹത്തിന്‌ കുറച്ചൊക്കെ ഓര്‍മ്മപ്പിശകും വിഭ്രാന്തിയും ഉണ്ടായിരുന്നു. അതു നേരു തന്നെയാണോ എന്ന്‌ ഉറപ്പിച്ച്‌ പറയാനാവില്ല. എന്നാല്‍ വരയ്ക്കാനായി മാത്രം ജീവിച്ച അദ്ദേഹം തന്റെ ഭയവും ഭ്രാന്തും ചിത്രങ്ങള്‍ക്കായി ഉപയോഗിക്കുകയായിരുന്നു.

*ആള്‍സിലെ 'മഞ്ഞവീട്‌' ഇപ്പോള്‍ ശരിക്കും ഉറങ്ങുകയാണ്‌. അവിടെ നിറങ്ങള്‍ തന്നെ പെട്ടെന്ന്‌ വേഷം മാറാനും ഒന്നു കുതറാനും കൊതിക്കുന്നതുപോലെ. ഒരു നിറത്തിനു അതില്‍ നിന്ന്‌ രക്ഷപ്പെടാനുള്ള ത്വര ആരു നല്‍കിയെന്ന്‌ വാന്‍ഗോഗ്‌ സ്വയം ചോദിച്ചിട്ടുണ്ടാകണം. ചെവിയുടെ മുറിപ്പാടില്‍ നിന്നുള്ള വേദന ഇപ്പോള്‍ ഓര്‍മ്മയാണ്‌. ആ മുറിവിന്റെ മൂര്‍ധന്യതയിലും വരയ്ക്കാനായി അദ്ദേഹം സ്വയം സജ്ജമാകുകയായിരുന്നല്ലോ. ഒരു തിരഞ്ഞെടുപ്പ്‌ അത്ര കഠിനമായിരുന്നില്ല. കണ്‍മുന്നില്‍ വന്നുപെടുന്നതിലെല്ലാം അദ്ദേഹം സ്വയം തിരഞ്ഞു. മഞ്ഞവീട്ടിലേക്ക്‌ തിരിച്ചെത്തിയെങ്കിലും ഒന്നും ശാന്തമായില്ല. വേദനയില്‍ നീറിയ മനസിന്റെ നിറം മാറി. കോപവും അസംതൃപ്തിയും നിരാശയും കറുത്ത കുതിരകളായി പാഞ്ഞു. ആരാണ്‌ മരിക്കുന്നത്‌, തന്നിലെ നിറങ്ങളോ, വരയ്ക്കാനുള്ള ദാഹമോ? ഈ ചോദ്യങ്ങളില്‍ വലഞ്ഞ്‌ പാത്രങ്ങള്‍ എടുത്തെറിയുകയും സന്ദര്‍ശകരെ ശകാരിക്കുകയും വസ്ത്രങ്ങള്‍ ഊരിയെറിയുകയും ബഹളമുണ്ടാക്കുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു. അടുത്തു താമസിച്ചിരുന്ന ഒരു അദ്ധ്യാപകന്‍ തന്റെ കൂട്ടുകാരുമായി പൊലീസില്‍ പരാതിപ്പെടുകയും വാന്‍ഗോഗിനെ പൊലീസ്‌ അകമ്പടിയില്‍ ആശുപത്രിയിലെത്തിക്കുകയും ചെയ്തു.

“ഇയാള്‍ വരയ്ക്കുന്നതെന്താണെന്ന്‌ എനിക്കറിഞ്ഞുകൂടാ. രാത്രിയും പകലും മദ്യപിക്കുകയും അസഭ്യം പറയുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇയാളില്‍ നിന്ന്‌ ഈ തെരുവിനെ രക്ഷിക്കണം” എന്നായിരുന്നു അദ്ധ്യാപകന്റെ പരാതി. പൊലീസിന്‌ അത്‌ അനുസരിക്കുകയേ മാര്‍ഗമുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. എന്നാല്‍ ആ അധ്യാപകന്‍ ഇന്നലെ ഒരു പ്രഭാത പത്രത്തിനു നല്‍കിയ പ്രസ്താവനയില്‍ ഇങ്ങനെ വിവരിക്കുന്നു;

ഇവിടെ “മഞ്ഞവീട്ടില്‍” താമസിച്ചിരുന്നത്‌ മഹാനായ ഒരു ചിത്രകാരനായിരുന്നു. അദ്ദേഹം ആളുകളെ ചീത്ത പറഞ്ഞതും സ്വയം കുത്തിനോവിച്ചതും തന്റെ വര്‍ണങ്ങളെ അനുസരിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള ഊര്‍ജ്ജം നേടാന്‍ വേണ്ടിയായിരുന്നു. ഒരു പുതിയ ചിത്രകലാപ്രസ്ഥാനം സൃഷ്ടിക്കാനാണ്‌ അദ്ദേഹം ബ്രെഷെടുത്തത്‌. “ലൈവ്‌ റിയലിസം” എന്നോ മറ്റോ വിളിക്കാം. അതുകൊണ്ട്‌, ആ കാരണം കൊണ്ട്‌ മാത്രം അത്‌ മറ്റാര്‍ക്കും മനസിലായില്ല. ഒരു വസ്തുവിനെ പതിറ്റാണ്ടുകളായി ആളുകള്‍ നോക്കിയ രീതിയാണല്ലോ നമ്മളെല്ലാം പിന്തുടരുന്നത്‌. മറ്റൊരു വശത്ത്‌ മാറി നിന്ന്‌ നോക്കുന്നത്‌ ചിലപ്പോള്‍ ഒരു പൊളിച്ചെഴുത്തായേക്കാം.”