കുടുംബബന്ധുവും വിധവയുമായിരുന്ന കീയോട്‌ വാന്‍ഗോഗിനുണ്ടായിരുന്ന അനുരാഗം ഒരു വഴിത്തിരിവായെന്ന്‌ പറയാം. സ്ത്രീകളെ വാന്‍ ആരാധിച്ചിരുന്നു. പെണ്ണിന്റെ ഭാവങ്ങള്‍ വരച്ചെടുക്കാന്‍ പ്രയാസമാണെന്ന്‌ ഒരിക്കല്‍ പറഞ്ഞതോര്‍ക്കുന്നു. കീയെ നേടാന്‍ തനിക്ക്‌ എളുപ്പമാകുമെന്നാണ്‌ അദ്ദേഹം കണക്കുകൂട്ടിയത്‌. തന്റെ കയ്യില്‍ പണമില്ല. ചെറുപ്പത്തിലെ അമ്മയുടെ ചിത്രപ്പണികള്‍ കണ്ട്‌ പലതും ആഗ്രഹിച്ചെങ്കിലും ഒരു വലിയ ചിത്രകാരനാവുമെന്ന്‌ പ്രതീക്ഷിക്കാന്‍ പറ്റിയതൊന്നും കയ്യില്‍ ഇല്ലായിരുന്നു. ജീവിതമൊന്ന്‌ ശരിയാക്കാന്‍ കഴിയാത്തതുകൊണ്ട്‌ നിറങ്ങളും അദ്ദേഹത്തെ കൈവിട്ടു. ഏത്‌ നിറവും ഇരുട്ടില്‍ ചെന്ന്‌ അവസാനിക്കുന്നു എന്ന്‌ വ്യാഖ്യാനിക്കാവുന്ന സാധുകരണം വാനിന്റെ എല്ലാ ചിത്രസംബന്ധമായ പരിശ്രമങ്ങള്‍ക്കും വന്നുചേരുമായിരുന്നു.

തന്നെക്കാള്‍ ഏഴ്‌ വയസ്‌ മുതിര്‍ന്ന കീയെ നോക്കിയിരിക്കുക വാനിന്റെ ഒരു തൃഷ്ണയായിരുന്നു. സുന്ദരിയായ അവള്‍ പക്ഷേ, അത്‌ ആദ്യമൊക്കെ അവഗണിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അവളുടെ മുടിയിഴകള്‍ കെട്ടുപിണയുന്നതും സംസാരിക്കുമ്പോള്‍ മൂക്കിന്റെ ഇരുദ്വാരങ്ങള്‍ക്കും മുകളിലെ മാംസപേശികള്‍ ചലിക്കുന്നതും വാനിന്റെ മനസില്‍ അടിഞ്ഞു കൂടിയ ഒറ്റപ്പെടലിനെ ലഘൂകരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇതിനെ സംശയത്തോടെ നോക്കിക്കണ്ട കീ ഒരിക്കല്‍ ക്ഷോഭിക്കുകപോലും ചെയ്തു. “എന്തിനാണ്‌ എന്നെ ഇങ്ങനെ പിന്തുടരുന്നത്‌ - കീ ചോദിച്ചു.

“കീ, നീ വല്ലാതെ എന്നെ ആകര്‍ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്‌. വെറുതെ നോക്കു ന്നത്‌ എന്നെ സനാഥനാക്കുന്നപോലെയാണ്‌. ജീവിക്കണമെന്ന്‌ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കും." വാന്‍ പറഞ്ഞു.

“എന്നെപ്പറ്റി നിങ്ങള്‍ ഓര്‍ക്കുന്നതെന്തിനാണ്‌? ഞാന്‍ എന്റെ ഭര്‍ത്താവിന്റെ ഓര്‍മ്മകളില്‍ ജീവിച്ച്‌ മതിയായിട്ടില്ല." - അവള്‍ പറഞ്ഞു.

“മരിച്ചയാളുടെ ഓര്‍മ്മകളില്‍ മതിവരാതെ ജീവിക്കയോ?”

“അതെ. നിങ്ങള്‍ക്ക്‌ അതു മനസിലാകണമെന്നില്ല."